Column | We are People

Wij, mensen wij zijn mensen.

Jij en ik; wij zijn allebei levende wezens.

Mensen heten die levende mensen op deze aarde.

Maar kijk is om je heen. 

Er is zo veel verschil maar toch hebben we 1 ding gemeen; Wij zijn allemaal mensen.

Toen ik afgelopen zaterdag in de winkel aan het werk was en de winkel om negen uur open ging, kwam er een storm aan mensen binnen. 

Niet 1 mevrouw, niet 2 mevrouwen maar ik denk wel 30, mischien wel 40 vrouwen én mannen.

Laten we de mannen niet vergeten.

Dat is dan gelijk punt 1. 

1 verschil; er zijn mannen en er zijn vrouwen.

Dit hoef ik jullie niet te vertellen, want dat weet jij!

En dat weet ik.

Dat is toch even fijn!

Maar toen de winkel open was gegaan, ging de een naar boven, de ander die dook gelijk tussen de vleeswaren,  de een ging naar de klantenservice om iets te ruilen wat niet goed was of de ander kwam bij mij of bij een van mijn collega's een taart halen.

Die taart had de 1 besteld, de ander kwam heb nu direct zonder bestelling ophalen. 

Verschil nummer 2.

De rij groeit en ik help een aantal klanten.

De ene klant is een nette dame van in de 60 die 4 tompouce komt halen omdat haar dochter en schoonzoon met hun zoon op de koffie komen, de andere klant is een vrouw van in de 30 en komt een bestelde taart ophalen omdat haar vader vandaag de dag feest viert omdat hij 70 is geworden.

Beide hebben ze 1 ding gemeen. 

Ze halen taart.

Maar beide hebben ze ook een verschillende reden.

De een voor de gezelligheid en de ander omdat het een verjaardag is.

En de ene klant is een nette dame van in de 60 en de ander een moeder van een kindje dat net anderhalve maand oud is en waar van de opa nu 70 is.

Als we de dag een stukje verder nemen.

Ik heb ondertussen al een stuk of wat zal ik zeggen 20 klanten geholpen en de middag begint te komen. 

Rond een uur of half 12 tot 1 uur ongeveer lijkt het iedere zaterdag wel spits uur.

Wij merken dat.

De rij word langer en we moeten dus weer een stapje harder werken.

In de hoop dat er geen taarten vallen en de bestellingen gewoon goed afgehandeld worden.

Ik help een klant, een man van ik schat hem rond de 40.

Ik herken hem, hij komt wel vaker bij ons en werkt in een winkel in de stad. Alleen ik weet niet zo goed meer wat voor winkel.

In iedergeval hij staat wat gefrustreerd bij de toonbank te wachten.

Hij heeft alleen een zakje met 2 pistoletjes en een boerenschouderham in zijn handen, meer niet.

Ik pak de spullen aan en scan het.

Ik druk op het totaal knopje en vertel de meneer die wat gefrustreerd voor zich uit staart wat dit hem gaat kosten.

Hij kijkt me aan.

'' Maar mevrouw, er staat op mijn pakje ALTIJD €0.75,- en u scant hem nu voor 85 cent terwijl er duidelijk wat anders op mijn pakje staaat.'

De rij groeit en ik voel dat ik een blosje krijg.

'' Dat klopt meneer''

Ik pak snel het pakje en houd het voor de meneer zijn neus.

' Kijk meneer, als u hier kijkt ziet u staan dat het per 100 gram is. Dus als het meer dan zoveel gram is word de prijs ook duurder.''

Hij kijkt mij aan en haalt zijn wenkbrauwen op.

Snel geeft hij het geld en weg is hij.

Tja, die mensen heb je ook.

Mensen die wel om anderen denken te denken maar het niet doen en er hoog bovenuit willen schieten.

De volgende klant is een wat ouder vrouwtje, ze geeft me een vriendelijk knikje.

'' goed  gedaan hoor, die is even op z'n vingers getikt!' 

Kijk, dat is weer een heel verschil. Die klant zag wel dat wij ons best doen en dat wij het druk hebben.

Zij wachte wel rustig af tot ze aan de beurt was en begon niet meteen te snauwen.

Weer een verschil.

Dan nog een verschil van 2 weken geleden. 

Dit was iets waar we het vorige week nog over gehad hebben.

Het was weer een aardig drukke zaterdag en de rij stond bijna weer tot in tokio of nog verder.

Ik had een bestelling van achter gehaald en was aan het afrekenen.

In mijn ooghoek zie ik in de rij een bekend gezicht staan.

Ik ga gewoon door met mijn klant en reken netjes af.

Een aantal van mijn collega's op de afdeling hadden het ook door en ook een aantal klanten in de rij begonnen wat luider te praten.

Want er stond iemand in de rij die eigenlijk ook maar gewoon een mens is, een man met een vrouw en kinderen.

Een man die ook iedere dag op staat en gaat slapen.

Maar toch had deze man iets anders dan wij.

Wolter Kroes stond namelijk in de rij.

Een collega helpt Wolter, hij had een taart besteld.

Het is tenslotte ook maar een man. 

Wanneer ik weer aan het afrekenen ben en mijn collega de taart in de doos in een tas doet voor Wolter komt er een andere collega.

'' Goh'' zegt hij tegen Wolter '' Bent u niet een of andere artiest? Een zanger toevallig? Ik herken u ergens van! '' 

Wij beginnen te lachen en de mensen in de rij vinden dit ook wel grappig.

Wolter antwoord heel rustig dat hij Wolter Kroes is, nu weet mijn collega het weer.

Lachend gaan we verder.

Ja, die mensen heb je ook nog.

Mensen waarvan wij vergeten dat het ook maar mensen zijn en dit hoeft uiteraard niet perse Wolter Kroes te zijn, maar dit was wel een goed voorbeeld om hierbij te gebruiken.

Op zo'n zaterdag zie ik ontelbaar veel mensen voorbij komen.

Ik vind het leuk om op mensen te letten, niet om er boven op te zitten maar gewoon rustig heel rustig van een afstandje.

Het valt mij dan ook hoeveel verschillende mensen er zijn.

En dit zijn er natuurlijk nog veel meer dan de bovenstaande.

Ik zie dikke, dunne, kleine, grote , donkere en lichte mensen voorbij komen.

De ene klant reageert veel respect voller ( om het zo maar even te zeggen ) als de ander, de een weet al wat ze wilt maar de ander wilt toch nog even jouw mening weten.

En niet alleen in de winkel, maar ook op straat.

De een is heel gehaast, de ander heeft alle tijd.

Het verschilt per persoon.

Het mooie is dat ik er via deze weg achter kwam dat we maar 1 ding écht gemeen hebben; we zijn mensen.

Maar ieder mens is uniek.

Wat vind je van dit column?
Bekijk jij wel eens mensen van een afstandje?
Zie vaak verschillen of let je daar eigenlijk niet op?
En wat voor type ben jij, heb je altijd haast of kun je ook wel eens rustig aan doen?

Love && Enjoy